آستین‌فشان

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آستین/فِشان/

صفت[ویرایش]

آستین‌فشان

  1. (قدیم): رقص کننده. بی‌اعتنایی کننده. اعتراض کننده.
    گاه وجد و سماع هر یک را/ بر دو کَون آستین فشان بینی. «هاتف»
  2. (قدیم): در حال دست افشانی، در حال رقص.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن