آشغال‌خور
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آشغال/خور/
صفت[ویرایش]
آشغال‌خور
- (گفتگو): ویژگی آنکه خوراکی‌های نامطبوع یا خوراکی‌هایی از نوع تنقلات می‌خورد.
- (توهین‌آمیز): پست و فرومایه.
- نمی‌دانستم اینقدر آشغال خور شده‌ای، عجب پر رو و چشم سفیدی شده‌ای. «حاج‌سید‌جوادی»
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن