آشکوخیده

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آشکوخیدِه/

صفت[ویرایش]

آشکوخیده

  1. (قدیمی): سکندری خورده، لغزیده.
  2. چون بگردد پای او از پای‌دار/ آشکوخیده بماند همچنان «رودکی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن