آش‌رشته‌خوران

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آشِ/رِشته/خِوران/

اسم مرکب[ویرایش]

آش‌رشته‌خوران

  1. آش رشته پزان.
    پس از ... صرف ناهارِ آش رشته خوران که این غذا از شرایط پذیرایی حنابندان بود. «شهری»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن