آصف
فارسی[ویرایش]
گونههای دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /آصِف/
اسم[ویرایش]
آصف
- (قدیم): عنوان و لقبی بوده برای وزیران. در اصل نام وزیر سلیمان پیامبر بوده است.
- حافظ که هوس میکندش جام جهان بین/ گو در نظر آصفِ جمشید مکان باش. «حافظ»
کهن واژه[ویرایش]
- آصف ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آص - اِف قابل تجزیه باشد؛ که در اصل تصیحف شده آصِد یعنی آویخته بوده است.
واژههای مشتق شده[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگشمس