آغاجی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- ترکی
آوایش[ویرایش]
- /آغاجِی/
صفت[ویرایش]
آغاجی
- (دیوانی): پرده‌دار، آنکه بدون اجازه می‌توانست بر شاه وارد شود. آغاچی. آغاجه.
- در رفعت مُشبَع‌تر افتاد، و به وثاقِ آغاجی آمد. «بیهقی»
برگردان ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغات معین