آغالش
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /آغالِش/
صفت[ویرایش]
آغالش
- (قدیم): تحریک، انگیختن. تحریک کردن کسی به دشمنی با کسی دیگر یا به فتنه و فساد
- شیر را درد گرسنگی و آغالِش خرگوش در دل کار کرد. «بخاری»
کهن واژه[ویرایش]
- آغالش ممکن است به زبان معیار باستان به دو بخش آغا - لَش قابل تجزیه باشد؛ و مفهوم کلی از آن تنِ‌لَش بوده است. تن لش سفید پوست.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس