آلاخون‌والاخون

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آلاخون/والاخون/

صفت مرکب[ویرایش]

آلاخون‌والاخون

  1. (گفتگو): سرگردان، در‌به‌در، بی‌خانمان، بی‌پناه.
    برای پیدا کردن کار در خیابان‌ها آلاخون والاخون بود.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین