آلوه
فارسی[ویرایش]
(لُ)
نام[ویرایش]
- عقاب، شاهین. آله و آلغ نیز گویند.
- در پارسی به عقاب آلُه یا آلوه گفته می شود. ریشه این واژه در پارسی میانه āluh است.
در نامه پهلوی کارنامک ارتخشیر پاپکان (کارنامه اردشیر بابکان)
- در بخش ۱۴ بند ۱۲ آلوه به معنی عقاب بکار رفته‌است.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ معین
- فرهنگ رشیدی
- فرهنگ جهانگیری
آوایش[ویرایش]
/ɑlɛˈ/