آل‌برده

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آل/بُرده/

صفت مفعولی[ویرایش]

آل‌برده

  1. (فرهنگ‌عوام): آل زده.
    آل‌برده را خفه‌اش کُن. «فصیح»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن