آماجگه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آماج/گهَ/

آیم مرکب[ویرایش]

آماج‌گه

  1. (شاعرانه): آماجگاه.
    تُرکی که شکار لَنگ اویم/ آماج گه خدنگ اویم «نظامی‌گنجوی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن