آمری

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آمِری/

حاصل مصدر[ویرایش]

آمری

  1. وضع و حالت آمر، آمر بودن، آمریت.
    اینها را به یک طور آمری گفت و معلوم شد قبل از گدایی پیش حاکم فراشی می‌کرده. «طالبوف»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن