آموده‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آمودهِ/کردَن/

مصدر فعل متعدی[ویرایش]

آموده‌کردن

  1. (قدیم): آراستن.
    دامنم از خار غم آسوده کرد/ تا به گریبان به گل آموده کرد. نظامی‌گنجوی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن