آن‌فآن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • عربی

آوایش[ویرایش]

  • /آنً/فَآنً/

قید[ویرایش]

آنفآن

  1. (قدیم): آناًفآناً.
    روز بروز و آن‌فآن ... به مدافعه می‌پرداختند. عبدالرحیم‌ کلانتر ضرابی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن