آگاه‌مند

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /آگاه/مَند/

صفت[ویرایش]

آگاه‌مند

  1. (قدیم): دارای آگاهی، آگاه، بصیر، مطلع.
    خدای عزوجل آگاه‌مندی است دانا. «ترجمه تفسیر طبری»

مترادف‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن