ابلق

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• ابلغ

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَبلَق/

صفت

ابلق

1. دو رنگ بویژه سیاه و سفید. پیس، پیسه. مجازاً روزگار، زمانه. ابلک هم گویند.
2. (گیاهی): ویژگی گیاهی که بخشی از هر یک از برگ‌های آن سفید و بخش دیگر آن سبز است.
3. (قدیم): اسب، اعم از اینکه دو رنگ و سیاه و سفید باشد یا نباشد.
4. (قدیم): پَر سیاه و سفیدی که پهلوانان و عیّاران و جوانان به گوشه کلاه خود می‌زدند.

واژه‌های مشتق شده

• ابلقی، ابلق ایام

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: pied parti-coloured piebald parti coloured

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین