ابلیس
(اِ)
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- اِب-لیس
اسم خاص[ویرایش]
ابلیس (جمع ابالیس، ابالسه)
- شیطان، اهریمن، موجودی خیالی و نامحسوس که همشیه بدخواه انسان است.
- در شاهنامه همسر مرداس و مادر ضحاک است . از کارهای شگرف او طراحی قتل همسر سپس برتخت نشاندن پسر و ازدواج با اوست. بدین منوال در اذهان ملل باستان ابلیس ملکه‌ای بود که با پسر خود وصلت نمود.
مترادف‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- شاهنامه
- فرهنگ لغت معین
فارسی[ویرایش]
برگردان‌ها[ویرایش]
- انگلیسی
- serpent