احصان

(اِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

مصدر متعدی

1. استوار و محکم کردن.

مصدر لازم

1. نگه داشتن نَفْس از انجام کار بد.
2. شوی کردن زن.
3. زن گرفتن مرد.
4. زن و مردی که به عقد دائم در آمده باشند که مرد «محصن» و به زن «محصنه» گویند.

منابع

• فرهنگ لغت معین