اختر
فارسی
[ویرایش]
ریشه لغت
[ویرایش]- پهلوی
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ اختر دارد |
آوایش
[ویرایش]- /اَختَر/ - /æxtæɾ/
اسم
[ویرایش]
اختر (نجوم)
- ستاره، کوکب، نجم. طالع، بخت، اقبال. معرب آختار.
- درفش و سنان سپهبد به پیش ..... همان گردش اختر بَد به پیش «فردوسی»
- پرچم، عَلَم، درفش.
اسم
[ویرایش]اختر (گیاهی)
- گلی برنگ‌های سرخ، صورتی، نارنجی، و زرد که ریز است و بشکل خوشه روی گیاه می‌شکفد.
واژه‌های مشتق شده
[ویرایش]
ستاره — ستاره را ببینید
|
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ شاهنامه