اختر
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- پهلوی
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ اختر دارد |
آوایش[ویرایش]
- [اَخ/ تَر]، [æxtæɾ]
اسم[ویرایش]
اختر
صفت[ویرایش]
- ستاره شناس، منجم.
ریشه شناسی ۲[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- [آخدار]
اسم[ویرایش]
- جستجو، کاوش، دنبال چیزی گشتن به قصد یافتن. اختر باید همین مضمون را داشته باشد یعنی شب‌ها منجم چشم به آسمان دوختنه و اوضاع کواکب را رصد نماید.
- آخدار تاپ.
- بگرد پیدا کن.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- شاهنامه: ISBN 964-5566-35-5
برگردان‌ها[ویرایش]
ستاره — ستاره را ببینید
|