ارتباطات
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
آوایش[ویرایش]
- /اِرتِباطات/
اسم مرکب[ویرایش]
ارتباطات
- جمع ارتباط؛ اطلاعات و پیام‌های مبادله شده، طریقه یا نظام برقراری ارتباط.
- مجموعه عمل‌ها و وسیله‌هایی که ارتباط را برقرار می‌کنند.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع.
فرهنگنامه یِ زبانِ ایرانیِ باستان" نوشته یِ