استجازه

(اِ تِ زِ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی#استجازة

مصدر متعدی

1. اجازه خواستن، رخصت طلبیدن.

جمع

1. استجازات.

منابع

• فرهنگ لغت معین