التقاطی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /اِلتِقاطی/
صفت نسبی[ویرایش]
التقاطی
- منسوب به التقاط؛ در بر دارنده عناصر مختلفی از آراء، عقاید و روش‌ها، یا آمیزه‌ای از چند روش و مکتب، معمولاً بدون سنخیت محتوایی و ارزشی.
- گردآوری و پیوند غیراصولی چندین مجموعة ایدئولوژیکی و نظریه‌های نا متجانس.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین