الحاد
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- /اِلحاد/
اسم مصدر[ویرایش]
الحاد
- از دین برگشتن، انکار خداوند کردن، به خدا و پیغمبر بی‌اعتقاد شدن.
برگردان‌ها[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن
زبان دیگر[ویرایش]
- زبان معیار باستان
آوایش[ویرایش]
- /اِل/حادِ/
[ویرایش]
الحادِ
- ایل موصوف به دائمی بودن صفت مفعولی.
- الحادِ ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش ائل - حادِ قابل تجزیه باشد و مفهوم کلی جماعت مفعول را تداعی می‌نموده است.