انجیر

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /اَنجیر/

اسم[ویرایش]

انجیر

  1. (گیاهی): میوه‌ای خوارکی، شیرین، و گوشتی، با دانه‌های ریز بسیار.[۱]
    انجیل، تین، درختی از تیره گَزنه‌ها و جزو دسته توت‌ها دارای میوه‌ای شیرین و گوشت‌دار با ویتامین‌های آ، ب، س و بر خلاف توت یک پایه‌است و گل‌های نر و ماده‌اش بر روی یک درخت است و انواع مختلفی دارد.
    واژه انجیراز پارسی میانه انسیل در پارسی جدید یا نو انجیر است

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]


برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن
  1. احتمالاً همریشه با ارمنی (xnjor) խնձոր «سیب»، از زبان هوری ḫinzuri «نوعی میوه، سیب؟».