باخدا

از ویکی‌واژه

(خُ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

صفت مرکب[ویرایش]

  1. مؤمن، باتقوا، خداشناس.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین