بوی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /بوی/
اسم[ویرایش]
بوی
- بو، رایحه.
زبان دیگر[ویرایش]
- انگلیسی
آوایش[ویرایش]
- /بؤی/
صفت[ویرایش]
بؤی
- پسر، در مقابل دختر.
زبان دیگر[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- /بؤی/
اسم[ویرایش]
بؤی
- قد، قد انسان یا هر جاندار دیگر به شکل عمودی.
- قربان بؤیی‌یَ.
- قربان قدت.
- قربان بؤیی‌یَ.
واژه‌های مشتق شده[ویرایش]
––––