تشبث‌کردن

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • فارسی

آوایش[ویرایش]

  • /تشبث/کردن/

مصدر فعل لازم[ویرایش]

تشبث‌کردن

  1. (مجاز): تشبث، تشبث نمودن.
    برای داشتن کار، یا ادامه کار، به هیچکس تشبث ننموده‌ام. «دکتر مصدق»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ بزرگ سخن