تکاب
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /تَکاب/
اسم[ویرایش]
تکاب
- (قدیم): آب‌کند، باتلاق، زمینی که آب در آن بماند. ته آب، قعر آب، دره. آب، رود، یا دریای عمیق.
- جنگ، نبرد.
ریشه شناسی۲[ویرایش]
.jpg)
نام‌جا[ویرایش]
 |
ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ تکاب دارد |
- از شهرهای باستانی ایران واقع در استان آذربایجان غربی که سابقه تمدنی آن به اواسط هزاره سوم پیش از میلاد برمیگردد.
- اسامی زیادی به این تمدن ایرانی در طول تاریخ اطلاق شده؛ شیز، گنزک، تخت سلیمان و مهمتر از همه آتشکده یا کعبه آذرگشسپ.
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس