حالت ندایی
فارسی[ویرایش]
حوزه: [زبانشناسی]
- حالتی دستوری که در آن اسم یا گروه اسمی منادا قرار می‌گیرد و در فارسی با «ای» یا «ایا» پیش از اسم یا «ا» در پایان آن یا صرفاً با تغییر آهنگ مشخص می‌شود
متـ .حالت آیی
ندایی، آیی vocative.
منابع[ویرایش]
«حالت ندایی» هم‌ارزِ «vocative case»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۳۴-۷