حق گو

از ویکی‌واژه

(ی)

(حَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

صفت فاعلی[ویرایش]

  1. ۱- حقیقت - گوی، راست گوی.
  2. مرغ حق، مرغ شباویز.

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین