حنین

از ویکی‌واژه

(حَ)

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

مصدر لازم[ویرایش]

  1. بانگ کردن از شادی یا اندوه.
  2. مهر، اشتیا

قید[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ لغت معین

عربی[ویرایش]

اسم[ویرایش]

است که در سال هشتم هجرت در مکانی بین طائف و مکه به همین نام صورت گرفت.