خنک
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /خُنَک/
مصدر فعل لازم[ویرایش]
خنک
- سرد ملایم و مطبوع گشتن، خوب، خوش.
- خُنُکْ: در گویش گنابادی یعنی بیمزگی، کار زشت، بیتربیتی ، سرما، سردی هوا.
زبان دیگر[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
شبه جمله[ویرایش]
خُنُک
- خوشا؛ آفرین.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن