دمغ
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [دَ/مَغ]
صفت[ویرایش]
دمغ
- آزرده، سرخورده، پکر.
- (عامیانه): سرشکسته، شرمسار.
زبان دیگر[ویرایش]
- بهاری
صفت[ویرایش]
- به زبان فارسی ناراحت٬ فکور. اصطلاح مشابه با تغییر فتحه به کسره دِمغ است که معنی متفاوت دارد.
- چئوخ دمغ اِتور می‌شَین.
- خیلی تو فکر نشستی.
- چئوخ دمغ اِتور می‌شَین.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن