راهنما

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• [راه/نَما]

صفت

راهنما

1. آنکه یا آنچه راهِ جایی را نشان می‌دهد، نشان‌دهنده راهِ جایی.
2. پیشوا، هادی.
3. بلد، بلد راه، کسی که مسیر را می‌داند.
4. کسی یا چیزی که دیگران را راهنمایی و هدایت می‌کند.‍‍

واژه‌های وابسته

• راهنمایی
• راهنمایی و رانندگی

––––

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن