راه افتادن
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /راه/ اُفتادَن/
مصدر فعل لازم[ویرایش]
راه افتادن
- آغاز کردن حرکت روی پاها، شروع به حرکت کردن در راه یا مسیری پیاده یا با وسیله نقلیه.
- حوزه: [حمل‌ونقل دریایی]: آغاز به حرکت و سرعت گرفتن شناور.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ بزرگ سخن
«راه افتادن» هم‌ارزِ «gather way»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر دوازدهم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ۸-۶۶-۶۱۴۳-۶۰۰-۹۷۸