ریا
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- عربی
آوایش[ویرایش]
- [رِیا]
اسم مصدر[ویرایش]
ریا
- خود را پاکدامن و نیکوکار نشان دادن، تظاهر کردن به پاکدامنی و خوبی. تزویر، ریاء.
مصدر لازم[ویرایش]
- تظاهر، دورویی.
––––
برگردانها[ویرایش]
ترجمهها
|
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
- فرهنگ بزرگ سخن