زایاد
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه شناسی[ویرایش]
- نیاهندوایرانی
آوایش[ویرایش]
- [زای/آد]
صفت[ویرایش]
زایاد
- تلفظ درست و باستانی زیاد، به منزله ستمگر، ظالم یا بیرحم.
- زایاد از دو بخش زای - آد تشکیل شده و مفهوم آن در زبان معیار باستان به معنی بدنام، خراب، یا ملوط است.
انگلیسی[ویرایش]
اسم[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|