زنگله

از ویکی‌واژه
نبرد زنگله با فروهر که هلاک می‌گردد

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /زَنگَ/لِه/

اسم خاص[ویرایش]

زنگله

  1. زنگله از نام‌آوران سپاه ترکان یا ترکان چین به رهبری پیران ویسه در جنگ دوازده رخ است.
    زنگله ممکن است به زبان معیار باستان از اهالی زنگه باشد.[۱]

مترادف ها[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

  1. این عبارت شاید بعدها به زنجان تغییر نام یافته باشد.

منابع[ویرایش]

  • شاهنامه