شرام
فارسی[ویرایش]
گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- بهاری
آوایش[ویرایش]
- /شَر/آم/
صفت[ویرایش]
شرام
- زن شرخر، زن سلیته، زنی که بدنبال شَر است.
- شرام ممکن است از دو بخش شر - آم شکل گرفته باشد، و استنباط کلی از واژه به زبان معیار باستان زن شرور است.
مترادف ها[ویرایش]
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|