شهرب

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌شناسی[ویرایش]

آوایش[ویرایش]

  • [شَه/رِب]

اسم[ویرایش]

شهرب

  1. به معنی بسیار کهن ساتراپ و به زبان فارسی معاصر استان، ایالت.

واژه‌های مشتق شده[ویرایش]

منابع[ویرایش]


برگردان‌ها[ویرایش]