شیرخوار
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /شیر/خوار/
اسم مرکب[ویرایش]
شیرخوار
- آنکه به سبب طفولیت هنوز شیر از پستان می‌خورَد، کودک، طفل.
- پدر مِهر و پیوند بفگند خوار/ جفا کرد بر کودک شیرخوار «فردوسی»
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|
منابع[ویرایش]
- شاهنامه