شیروی

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • پهلوی

آوایش[ویرایش]

  • /شیروِی/

اسم خاص[ویرایش]

شیروی

  1. از مرزداران ایرانی شاهنامه، که ممکن است اینگونه رجال صاحب قلمرو و قبیله بوده‌اند.
    به یک دست شیدوش جنگی به پای/ چو شیروی شیراوژن رهنمای «فردوسی»
  2. هر از گاهی نام او در کنار سایر مرزبانان ایرانی آورده می‌شود. نخستین بار یکی از سرداران منوچهر است و منوچهر آماده جنگ با تور و سَلم.

منابع[ویرایش]