صالحه

(لِ حِ یا حَ)

عربی

صالحة (اِ

فارسی

1. مؤنث صالح.
2. زن نیکوکار.
3. عمل نیک، حسنه.

جمع

1. صالحات.

منابع

• فرهنگ لغت معین