عقب گرد

(~. گَ)

فارسی

ریشه‌شناسی

• عربی

(م

صفت مرکب

1. برگشت به عقب و آن چنان است که شخص روی پنجة پای چپ نیم دایره به سمت چپ بچرخد و سپس پای راست را به پای چپ بپیوندد.
2. به قهقرا برگشتن.

منابع

• فرهنگ لغت معین