فرادا

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

فُ

ریشه‌شناسی[ویرایش]

صفت[ویرایش]

  1. [مقابلِ جماعت] (فقه) ویژگی نمازی که به‌تنهایی خوانده شود.

قید[ویرایش]

  1. به‌تنهایی (خواندن نماز): نمازش را فرادا خواند.
برگرفته از «https://fa.wiktionary.org/w/index.php?title=فرادا&oldid=747996»