فرنگی
فارسی[ویرایش]
ریشه لغت[ویرایش]
- فارسی
آوایش[ویرایش]
- /فَرنگی/
صفت‌نسبی[ویرایش]
فرنگی
- منسوب به فرنگ، اروپایی. بیگانه، خارجی، اجنبی.
- فرنگی اصطلاحی بود که در ابتدا به اهل فرانسه اطلاق شده ولی به‌مرور به تمام اروپاییان یا غربی‌ها اطلاق شده و می‌شود.
––––
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین