مزداه

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

گونه‌های دیگر نوشتاری[ویرایش]

ریشه لغت[ویرایش]

  • نیاهندوایرانی

آوایش[ویرایش]

  • /مزداه/

اسم[ویرایش]

مزداه

  1. به معنی خدای خرد و هوش تعبیر شده؛ جاری از زبان زرتشت، و مخاطب وی در گاثاها.

مترادف‌ها[ویرایش]

––––

برگردان‌ها[ویرایش]

منابع[ویرایش]