مصدق
(مُ صَ دَّ)
فارسی[ویرایش]
ریشهشناسی[ویرایش]
(اِمف.)
- شخصی که گفتار او را راست دانند.
- تصدیق شده، گواهی شده.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
(مُ صَ دِّ)
- کسی که شخصی یا شیئی را تصدیق کند، راستگو دارنده. م
قید[ویرایش]
- مکذب.
- آن چه که موجب تصدیق گردد، مؤید.
- باور کننده.
- مقوم، ارزیاب.
جمع[ویرایش]
- مصدقین.
منابع[ویرایش]
- فرهنگ لغت معین
عربی[ویرایش]
(اِ
برگردانها[ویرایش]
- انگلیسی
- certifier