مغفر
فارسی[ویرایش]
ریشه‌شناسی[ویرایش]
- پهلوی
آوایش[ویرایش]
- [مُغ/ فِر]
اسم[ویرایش]
مغفر
- کلاه‌خود، زرهی که از کناره‌های کلاه‌خود آویزان می‌شود و پشت سر و گردن را می‌پوشاند.
- کفن شد کنون مغفر و جوشنش ..... ز خاک افسر و گرد پیراهنش
ریشه شناسی ۲[ویرایش]
- عربی
اسم[ویرایش]
- خود، کلاه آهنین.
- (جمع): مغان
منابع[ویرایش]
- شاهنامه. ISBN 964-5566-35-5
- فرهنگ لغت معین
برگردان‌ها[ویرایش]
ترجمه‌ها
|