منید

از ویکی‌واژه

فارسی[ویرایش]

ریشه‌ لغت[ویرایش]

  • شاهنامه

آوایش[ویرایش]

  • /مَنید/

اسم[ویرایش]

منید

  1. با من هستید، همراه من هستید.
    شما گر همه کینه‌دار منید/ و گر دوست‌دارید و یار منید. «فردوسی»

منابع[ویرایش]

  • فرهنگ شمس/ شاهنامه